Charged schedule :(

Obawiam się, że obecnie mój umysł został całkowicie pochłonięty przez sesję. To już trzecia w mojej karierze, a jednak podchodzę do niej z takim samym stresem, jak do każdej innej. Zawsze na dwa tygodnie przed pierwszym egzaminem zaczynam powoli odczuwać delikatne mrowienie w palcach- oznacza to, że nadszedł już TEN czas. Należy uporządkować notatki, zebrać lektury, odnaleźć wszystkie zagubione notki i dopowiedzenia, dogadać się z innymi, by pokazali swoje bazgroły z wykładów, kupić kolorowe markery i zasiąść do nauki.

Pierwszy raz, tak naprawdę, zaczynam uczyć się tak wcześnie. Choć stres odczuwam z dużym wyprzedzeniem, to uczę się zazwyczaj na 2 - 3 dni przed egzaminem. Zawsze wyznawałam zasadę trzech Z :
Zakuj
Zdaj
Zapomnij

Przecież tak naprawdę połowa z tych rzeczy, które teraz zaprzątają moją głowę nigdy mi się nie przyda w życiu. To jak z matematyką w szkole- czy kiedykolwiek bedę potrzebowała funkcji kwadratowej, albo definicji sinusoidy? (podkreślam: studiuję psychologię). Jednakże na obecną chwilę muszę  znać na pamięć wszelkie definicje, procesy... wszystkie skumulowane informacje będą powoli rozsadzać moja czaszkę od środka.

Kilka dni, a tak wiele do zrobienia... egzaminy, kolokwia, dodatkowe odpowiedzi, prezentacje... a jednak (pomimo stresu) nie umiem sie zmobilizować do ODPOWIEDNIEGO zakuwania.  To właśnie nazywa się prokrastynacją- mechanizm obronny, stosowany rpzez nasz umysł, polegający na odwlekaniu poważnego zadania, często poprzez zajmowanie się czymś o znacznie mniejszym znaczeniu. Ja na przykład zawsze przed sesją mam idealny porządek w pokoju i szafie oraz znam każdy centymetr sześcienny mojego sufitu. A potem przychodzi tzw. żal podecyzyjny, czyli powtarzanie sobie w kółko :

"Dlaczego nie zaczęłam sie uczyć wcześniej?!"

Dlaczego? Może jestem zbyt wielkim leniem, by uczyć sie systematycznie (choć co semestr powtarzam sobie, że czas zacząć stosować regularne metody nauki)... albo zwyczajnie lubię ten zastrzyk adrenaliny, gdy zostaje mi kilka dni (lub godzin) do zakucia materiału na kilkaset stron.

Nie waże, co... ani dlaczego.... ważne, że idę się teraz uczyć, bo jak powiedział Terry Pratchett :

"Uniwersytety są skarbnicami wiedzy:

studenci przychodzą ze szkół przekonani, że wiedzą już prawie wszystko;

po latach odchodzą pewni, że nie wiedzą praktycznie niczego.

Gdzie się podziewa ta wiedza?

Zostaje na uniwersytecie, gdzie jest starannie suszona i składana w magazynach."

Czas bym i ja pozostawiła coś na tym Uniwerku  :)